Chwila japońszczyzny:
ki - 鬼 (jap. demon, duch)
dou - 道 (jap. droga, ścieżka)
Tłumaczeniem powinno być: „demon way” (ang. droga demona – możliwe, iż jest to w jakiś sposób powiązane z buddyzmem).

Najpierw w swoim umyśle rysuję koło. Wypełniam je głębokim, czarnym kolorem. Potem… Wyobrażam sobie siebie poruszającego się w kierunku jego środka. To jest… Podstawa wszystkich kidou.
(Shiba Ganju, Bleach manga, chapter 81)

Na czym polega cała zabawa z kidou? Otóż zasada jest dosyć prosta: „zbierasz” energię duchową i używasz jej w określonym celu. Aby zadziałało, w wielu przypadkach musisz także aktywować zaklęcie – w tym celu trzeba użyć, tak jak chociażby w buddyzmie ezoterycznym lub magii Crowley’a, specjalnej inkantacji, odpowiedniej do zaklęcia.

Większość zaklęć można podzielić na dwie podstawowe kategorie: zaklęcia wiążące (縛道 – bakudou) i destruktywne (破道 – hadou). Poza tym wyróżniamy zaklęcia lecznicze, które, w przeciwieństwie do dwóch poprzednich rodzajów, nie mają nazwy ani inkantacji.

Poradnik: jak rzucać zaklęcia kidou?

1. Recytujesz inkantację (zazwyczaj długą i poplątaną)…
2. …podajesz typ zaklęcia (bakudou lub hadou)…
3. …jego numer…
4. …i nazwę.
5. Cieszysz się z udanego efektu, względnie: please, try again later…

Ważną rzeczą jest numer zaklęcia – można po nim poznać, jak trudny do rzucenia (i zarazem potężny) jest dany czar.

Skala:
#1 prosty
#50 średnio trudny
#99 niesamowicie trudny

Dzięki żmudnemu i długiemu treningowi istnieje szansa ominięcia pierwszego kroku rzucania zaklęć (tzn. pominięcie inkantacji), jednakże obniża to skuteczność czaru i jest nieziemsko trudne do wykonania w przypadku zaklęć wysokiego poziomu. Moc zaklęcia jest także zależna od poziomu rzucającego – nawet łatwe czary mogą okazać się wręcz destrukcyjne, jeśli zostaną użyte przez wystarczająco silną osobę.